გარდაცვალების არსი მაგიურია - ადამიანი ფიზიკური არსებობიდან მარადიულში გარდავა, შეიცვლება და სხვა სულიერებით მოგვევლინება...

ასეა დიდი აფხაზის და როგორც მას უყვარდა გამოთქმა - „საქართველოს ღვიძლი შვილის" ლორიკ მარშანიას გარდასახვა მარადიულ სამყოფელში.

ლორიკ მარშანიას 24 ნოემბერს დაბადების დღე აქვს - 85 წლის იუბილეს აღნიშნავს სრულიად საქართველო.

შეუძლებელია ლორიკ მარშანიას ერთსახოვნად, სტანდარტულად შეფასება... მისი პიროვნული ღირსებები, უმაღლესი ავტორიტეტი, ბევრისთვის მიუწვდომელი იყო და არის!

2010 წელს თბილისში გამოიცა ბატონ მარშანიას, უკვე სამაგიდო წიგნად ქცეული - „ჯვარცმული აფხაზეთი". დიდ აფხაზს სტკიოდა დაგლეჯილ-დანაწევრებული საქართველო და მაინც მსოფლიოს გასაგონად ამბობდა: „დარწმუნებული ვარ - ღვთის ნება და ხალხის სამსჯავრო ყველაფერს თავის ადგილს მიუჩენს, ყველა მიიღებს თავისას - სამშობლოს ბედისადმი ჩვენი პასუხისმგებლობის თუ ჩვენი დანაშაულებრივი ქმედებების მიხედვით, რამაც აფხაზეთი და მისი ხალხი ისტორიულ ტრაგედიამდე მიიყვანა".

ლორიკ მარშანიასთვის სიკვდილ-სიცოცხლის საკითხი იყო აფხაზთა მომავალი. ის ამბობდა - „კრიტიკულ მდგომარეობაში კვლავ აღმოჩნდა ისტორიისგან გალახული მცირერიცხოვანი აფხაზი ერი" და კითხულობდა „იარსებებს თუ არა აფხაზი ეროვნება?  როგორ გადარჩეს იგი და დადგეს ფეხზე თავის საკუთარ სამშობლოში?"

ეს კითხვა ყველას და უპირველესად აფხაზეთის ავტონომიური რესპუბლიკის დევნილ ხელისუფლებას, ჩვენს იძულებით გადაადგილებულ პირებს ეხება.

ჩვენ ხელთ გვაქვს ლორიკ მარშანიას სიმართლით სავსე წიგნები, მისი გამოსვლები საერთაშორისო დიპლომატიურ სარბიელზე, სამეცნიერო ნაშრომები, პუბლიცისტური წერილები, რომლებიც გარკვეულ მიმართულებებს გვაძლევენ კონფლიქტის მშვიდობიანი, პოლიტიკური გზით მოგვარებისკენ.

ჩვენ გვაქვს უდიდესი პასუხისმგებლობა აფხაზი ხალხი გადარჩეს, აფხაზეთი ფეხზე დადგეს თავისსავე სამშობლო საქართველოში, რაც უპირველესად გულისხმობს აფხაზური ენის, კულტურის, მწერლობის, პოეზიის, საერთოდ ყველაფერი საუკეთესოს შენარჩუნებას და განვითარებას, რასაც ჭეშმარიტი აფხაზეთი და აფხაზეთობა ჰქვია, რასაც შეძლებისდაგვარად ვაკეთებთ და პრობლემებს ვუმკლავდებით.

ბატონ ლორიკ მარშანიას საიუბილეო დღე განსაკუთრებული დატვირთვის მქონეა და სწორად ამიტომ პატივს მივაგებთ ადამიანს, რომელსაც სურდა მშვიდობა და რაც მთავარია, ქართულ-აფხაზური ურთიერთობის სიყვარულით მოწესრიგება.

ღმერთმა ინებოს „ჯვარცმული აფხაზეთის" აღდგომა და გაბრწყინება!!!