აფხაზეთიდან იძულებით გადაადგილებულ პირთა-დევნილთა მომსახურების სააგენტომ აფხაზი გოგოს -„სამირას დღიურები“ გამოსცა, რომლის პრეზენტაციაც საქართველოს პარლამენტის ეროვნულ ბიბლიოთეკაში გაიმართა.

წიგნში სამირა წარმოადგენს რეალისტურ მთავარ გმირს, ქართულ-აფხაზური ფესვებით, რომელიც ცდილობს გაგვაგონოს ხმა ენგურს მიღმა საქართველოდან. ის წიგნში დეტალურად აღწერს ქართულ-აფხაზურ ურთიერთობებს, ოკუპირებულ ტერიტორიაზე არსებულ მდგომარეობას.

„მინდა აღვნიშნო, რომ რაც წიგნშია ასახული არის ერთ-ერთი გამორჩეული მაგალითი, იმისა თუ რა ტიპის ცხოვრება ჰქონდათ აფხაზეთის ოკუპირებულ ტერიტორიაზე მცხოვრებ ახალგაზრდებს 90-იან წლებში და შემდგომ პერიოდში.

განსაკუთრებით მადლიერი ვარ ჩვენი ორი ძვირფასი ქალბატონის - ქეთი ხატიაშვილის და ჯილდა მაჭავარიანის, რომლებმაც სამირას წერილების წიგნად გამოცემის იდეა მოგვაწოდეს. დღევანდელ დღეს ბევრად მარტივია საუბარიც, მოქმედებაც, გადაადგილებაც და ა.შ., მაგრამ რამდენიმე წლის წინ, როცა ამ ქალბატონებმა ჩაიფიქრეს წერილების წიგნად გამოცემა, ეს ყველაფერი ბევრად რთული იყო.

ძალიან დიდი იმედი მაქვს, რომ გავიმარჯვებთ და ყველანი ერთად შევქმნით იმ ნათელ მომავალს, რომელიც ჩვენ გვჭირდება, აფხაზებს სჭირდებათ. ჩვენ, ქართველებიც და აფხაზებიც 30 წლიანი ტრაგედიის შემდეგ მივხვდით, რომ ორივე მხარე ვიყავით ხაფანგში, რომელიც ჩვენმა მტერმა, ოკუპანტმა დაგვიგო და გაიმარჯვა. შედეგად ჩვენ ერთმანეთი, ერთმანეთის ოჯახები, ერთმანეთის სიცოცხლე დავკარგეთ.

ახლა ვდგავართ იმ გზაზე, როცა უნდა გავაერთიანოთ ქვეყანა „მამულის, ენის, სარწმუნოების“ ერთობით. ჩვენ ერთმანეთს ვჭირდებით, ჩვენი ფასეულობები განწირულია ერთობისთვის, თუ აფხაზი ერი უნდა გადარჩეს, ის მხოლოდ ქართულ ეთნოსში და ქართულ სივრცეში გადარჩება, სხვა ალტერნატივა არ არსებობს.

მე მჯერა, რომ სწორედ ისეთი ახალგაზრდები, რომლებიც ქმნიან „სამირას დღიურების“ მსგავს ნაწარმოებებს, იქნებიან მთავარი მედროშეები ჩვენი ქართულ-აფხაზური ერთიანი სიყვარულის, სახელმწიფოებრიობის, თუ მომავლის მშენებლობის.“ - დავით ფაცაცია